Aandacht is bijzonder belangrijk. Zonder aandacht voor elkaar worden onze relaties harteloos en levenloos. Zonder aandacht wordt geen handwerk of intellectueel werk goed gedaan. Zonder aandacht genieten we niet echt van iets. Nochtans staat aandacht onder druk door de snelheid van de techniek en de communicatiemedia.
Religies* zijn van oudsher methoden om tot diepe aandacht te komen, tot aandacht voor de (religieuze) Diepte*. Het Westen heeft de boeddhistische mindfulness ontdekt en wat hierin schuilt aan potentieel om tot aandacht voor onszelf en onze omgeving te komen, aan therapeutisch potentieel ook. Maar ook in het hindoeïsme en het taoïsme, ook in jodendom en islam, ook in het christendom is aandacht voor het Mysterie* en voor de alledaagse werkelijkheid cruciaal. In de mate dat het Westen non-dualistischer* wordt, gaat het inzien dat de religie een zaak van aandacht is, voor het eigen zelf, voor de ander, voor de samenleving, voor de kosmos - in zijn diepte.
Ook in de Karmel* staat aandacht centraal: de mysticus* Johannes van het Kruis* ziet 'liefdevolle aandacht' als het hoogste wat men aan eenheid* met 'God'* en omvorming* in 'God' kan bereiken. Spiritualiteit* en mystiek*: dat is naar het Mysterie kijken in de dagdagelijkse werkelijkheid en deze waarnemen in het Mysterie. Het is met 'God' de wereld aandachtig liefhebben.